'Blijf zacht!' werd me toegewenst in een tijd dat je voelt dat 'sterkte', 'het beste' of 'houd je taai' niet genoeg uitdrukt wat eigenlijk gezegd wil worden. Zacht blijven op een moment dat intern alarmbellen afgaan, emoties over elkaar heen buitelen en dat het overzichtelijke leven in een klap verandert in een chaotisch landschap.
Het kan ongemakkelijk zijn om je eigen zachtheid te voelen: Wat blijft er dan over van mij? Ben ik dan niet zwak en wordt er dan niet over mij heen gelopen? Waar verharding leidt tot focus, al is het maar om het beeld naar buiten op te houden, daar vraagt zachtheid om een ander soort scherpte en stevigheid. De focus om aanwezig te zijn met wat er nu in je speelt, ook al zijn dat emoties zoals afschuw, verbazing, angst of woede.
Zachtheid vraagt om met een open blik je omgeving waar te nemen, terwijl in de verharding je blik juist vernauwd. Ook vraagt zachtheid een open hart om eerlijk te zijn naar je eigen behoeften en verlangens. En een sterke rug die je eigen gevoel en mogelijke kritiek en afwijzing van de omgeving kan opvangen terwijl je je kwetsbaar opstelt.
Lichaamssignalen en fysieke sensaties zijn een belangrijk kompas in hoe je je voelt. Zij kunnen je helpen een plek te vinden voor dat wat niet in woorden te vatten is. Wat merk je als je verhardt? Wat heb je nodig om in de zachtheid aanwezig te kunnen zijn? Het moment dat je merkt dat het contact met het voelen afneemt en gedachten het over nemen, is een signaal dat de zachtheid op de achtergrond raakt. Het moment dat er een diepere zucht ontstaat en je meer in je stoel leunt, zijn signalen dat er meer ontspanning ontstaat in jezelf.
Een eenvoudige manier om weer een stap te zetten richting zachtheid is de 5/4/3/2/1 methode: beschrijf 5 dingen die je ziet; voel aan 4 dingen; neem 3 geluiden waar; word je gewaar van 2 geuren en proef 1 ding. Hoe is het nu in jou? Is er iets veranderd?
